Tüm tarih boyunca siyasetin ve hukukun temel ilke ve değerlerini belirlemiş olanların filozoflar olduğunu dikkate aldığımızda, özellikle demokratik rejimlerde siyaset, felsefenin hayata geçirilmesi olarak tanımlanabilmektedir.
Dünyada 192 devlet var. Bu 92 devletin içinde 140’tan fazlası, bugün demokrasiyi kabullenmiş durumda.
Aslında dünya kurulduğundan beri insanlar, “yönetenler” ve “yönetilenler” diye ikiye ayrılıyor. Yönetenlerle yönetilenler arasındaki münasebetleri tesis ederken, demokrasi olayına geliyoruz.Yönetenler, daima kudreti kendilerinde bulmuşlar ve bu kudretin kaynağı olarak kendilerini saymışlardır. Ne zaman ki kudretin kaynağı, yönetenlerden çıkıp yönetilenlere intikal etti, o zaman, bu demokrasi konuşulur hale gelmiştir.
Cumhuriyet’le demokrasi ayrı ayrı şeylerdir. Demokratik Cumhuriyet, çok anlamlı bir kelimedir. Cumhuriyetimiz olabilir; yalnız, bunun demokratik nitelikleri haiz olması lazımdır. O zaman, “Demokratik Cumhuriyet”tir.
Türkiye, tek partili rejimden çıktıktan sonra, 15 tane seçim yapmayı başarabilmiştir. Bunu çok önemserim. Yani bütün bu olup bitenlere rağmen, Türkiye’nin, başı suyun üzerinde tutabilmiş olmasını çok önemserim.
