
Ben orta ve liseyi çok katı, disiplinli bir okulda okudum. Düzenli olmak beynimize kazındı. Disiplin birinci koşul idi. O sisteme hep itiraz ettim. Mücadele ettim. Defalarca okuldan kovulma tehlikesi atlattım. Şimdi uzun yıllar sonra okuduğum yılların süper zekâları başta olmak üzere hiçbir parlak öğrencinin olağan üstü bir başarıya ulaşamadığını o sistemin bizlerdeki yenilikçi ve yaratıcı yetenekleri köreltmekten başka bir işe pek yaramadığını üzülerek görüyorum.
Bu kitap belki de onun için bana çok ilginç geldi.
“Dağınıklığın Hayatlarımızı Değiştirme Gücü”
Her insanın kişisel deneyimi farklıdır.
Okuyun, düşünün, belki çok da haksız bir yaklaşım olmayabilir.
En İçten Sevgi ve Saygılarımla
Uğur Yüce

